Η ομορφι? των εποχ?ν: Το τ?λο? τη? ζ?στη?

Γεια σα?, ε?μαι η Σ?σι, και ε?μαι λ?τρη? των ταξιδι?ν! ?χετε παρατηρ?σει ?τι το αερ?κι το πρω? και το βρ?δυ ε?ναι πιο δροσερ? τ?ρα και ?τι ο ?λιο? που κ?ποτε ?λαμπε ?ντονα ?χει χ?σει τη λ?μψη του; Ακριβ??, ?χουμε μπει στην εποχ? του Τσουσο?, ? αλλι?? το τ?λο? τη? ζ?στη?, ?να απαλ? αντ?ο στο καλοκα?ρι. Αυτ? τη στιγμ?, βρ?σκομαι στην περιοχ? Γκ?να?, στη βορειοδυτικ? Κ?να, στην Αυτ?νομη Περιφ?ρεια των Ουιγο?ρων τη? επαρχ?α? Σιντζι?νγκ. Ελ?τε μαζ? μου και απολα?στε αυτ? την γαλ?νια στιγμ? ?που το τ?λο? του καλοκαιριο? συναντ? τι? αρχ?? του φθινοπ?ρου.

Η λ?ξη ?Τσου? στο Τσουσο? ?χει την ?ννοια του ?σταματ??, σηματοδοτ?ντα? τη σταδιακ? υποχ?ρηση τη? ζ?στη? του καλοκαιριο? και την ηρεμ?α ?λων των ζωνταν?ν ?ντων. Στην παραδοσιακ? κινεζικ? κουλτο?ρα, υπ?ρχουν τρει? φ?σει?, τα λεγ?μενα ?Τσουσο? Σανχ?ου?: Πρ?τον, τα γερ?κια ξεκινο?ν το φθινοπωριν? κυν?γι για να αποθηκε?σουν τροφ? για το χειμ?να. Δε?τερον, ο α?ρα? και η γη γ?νονται πιο αυστηρ?, πιο γαλ?νια. Τρ?τον, τα σιτηρ? ωριμ?ζουν στα χωρ?φια. Αυτ? τα ζωνταν? σημ?δια τη? φ?ση? αντανακλο?ν τ?σο την αλλαγ? τη? εποχ?? ?σο και την παραδοσιακ? σοφ?α τη? αρμονικ?? συν?παρξη? μεταξ? ανθρ?πων και φ?ση?.

Στον ποταμ? Καν??, τα δ?ση σημ?δα? σχηματ?ζουν ?να δι?στικτο υφαντ? απ? ασημ?νιου? κορμο?? και πολ?χρωμα φ?λλα. ?ταν φυσ?ει ο ?νεμο?, τα μικρ? σε σχ?μα καρδι?? φ?λλα ψιθυρ?ζουν σαν να μιλ? το φθιν?πωρο σιγαν?. Στην κοιλ?δα του ποταμο? Καν??, στρ?σει? απ? πε?κα υψ?νονται σαν καμπαναρι?, οι λεπτ?? βελ?νε? του? τεμαχ?ζουν το φω? του ?λιου σε τρεμοπα?ζουσε? χρυσ?? ακτ?νε?. Ε?ναι εποχ? μελιο? και πεπονι?ν—οι καρπο? ?χουν ωριμ?σει κ?τω απ? τη ζεστ? αγκαλι? του ?λιου, με τι? λεπτ?? φλο?δε? του? να κρ?βουν μια ?κρηξη γλυκι?? γε?ση?. Οι βοσκ?τοποι ?χουν π?ρει μια χρυσαφ?νια απ?χρωση, κοπ?δια απ? αγελ?δε? και πρ?βατα επιστρ?φουν αργ? στου? στ?βλου?, και απ? τα ξ?λινα σπ?τια του λαο? Το?βα, λεπτ?? δ?σμε? καπνο? ανεβα?νουν ?ρεμα. Ο α?ρα? ε?ναι διακριτικ? αρωματισμ?νο? με τη μυρωδι? του τσαγιο? με γ?λα και του βουτ?ρου.

Εν τω μεταξ?, η Ιαπων?α εισ?ρχεται σε μια περ?οδο μεταξ? Λιτσι? (αρχ? του φθινοπ?ρου) και Τσουσο?, οι ?νθρωποι στ?λνουν γρ?μματα ? κ?ρτε? σε φ?λου? και συγγενε??, ευχ?μενοι υγε?α και υπενθυμ?ζοντα? να προσ?χουν τον εαυτ? του? καθ?? αλλ?ζουν οι εποχ??. Απ? τι? ξ?λινε? καλ?βε? του Ποταμο? Καν?? ?ω? τι? καλοκαιριν?? ευχ?? στο Κι?το, το Τσουσο? μα? υπενθυμ?ζει ?τι η αλλαγ? των εποχ?ν ε?ναι μια κοιν? γλ?σσα — μια γλ?σσα που ξεπερν? τα σ?νορα και μιλ? σε ?λη την ανθρωπ?τητα.

??να δροσερ? αερ?κι καταπρα?νει τη ζ?στη του καλοκαιριο?· ?λα τα πρ?γματα μπα?νουν στο ν?ο φθιν?πωρο?. Το Τσουσο? ε?ναι το ταξ?δι απ? το αποκορ?φωμα του καλοκαιριο? στην πληρ?τητα του φθινοπ?ρου. Εδ? στον ποταμ? Καν??, αυτ? το ταξ?δι μοι?ζει απ?ραντο, γαλ?νιο και βαθι? ποιητικ?. ?χει φτ?σει ?ραγε ω? εσ?? το ?ρωμα του φθινοπ?ρου; Μοιραστε?τε μαζ? μα? τι? δικ?? σα? αναμν?σει? απ? το Τσουσο?!